Het woord entropie kun je het beste vertalen met wanorde. Alle processen in een gesloten systeem blijken te verlopen in de richting van een toename van de entropie (de wanorde). Denk maar aan de gecultiveerde tuinen in Nederland. Als je je tuin niet bijhoudt, wordt het een chaos. Of neem een klassensituatie, zodra de leraar wegloopt neemt de wanorde toe. De docent moet voortdurend energie stoppen in het orde houden binnen zijn klas. Zodra hij dat niet meer doet, neemt de chaos toe. Dit is nu eenmaal de richting waarin alle processen verlopen.
De NS probeert alle treinen op tijd te laten rijden, dat kost veel energie. Deze orde verdwijnt zodra men ergens een steek laat vallen.
Het niet gesloten zijn van een systeem, betekent dat men er van buitenaf extra energie in moet stoppen om de orde te handhaven (denk aan je tuin, de docent en de NS).
De wanorde in het zonnestelsel neemt dus alleen maar toe, totdat er een evenwichtssituatie is ontstaan. Creëert men op de ene plek orde, dan is de consequentie toch, dat de mate van wanorde toeneemt (tenzij men er energie in blijft stoppen). Dit betekent dus ook dat de ordelijke samenleving een keerzijde moet hebben, waaruit blijkt dat de wanorde toeneemt. De milieuvervuiling zou je volgens deze zienswijze als de onvermijdelijke consequentie kunnen zien van de door de mens gerealiseerde toename van de orde.