Uit 'De Correspondent' (eerste 2 alinea's)
We weten het eigenlijk al jaren: het klimaat wordt warmer, waardoor ijskappen smelten en de zeespiegel gestaag omhoog kruipt. Eerlijk is eerlijk, het gaat in een slakkengangetje. Een paar millimeter per jaar, daar lig je nét niet wakker van. Als gevolg sukkelen we collectief een beetje in slaap, en hebben we ook niet goed door dat het tempo steeds een beetje verder omhoog kruipt – en dat al die millimeters en centimeters bij elkaar optellen.
Die traagheid is de grote paradox van het zeespiegelprobleem: als het water ons eenmaal aan de lippen staat, is het (veel) te laat om er nog iets aan te doen. ‘Ergens’ heeft Nederland een kantelpunt, waarna zowel het dichtdraaien van de kraan (minder broeikasgassen uitstoten) als dweilen (zoals het leegpompen van polders) niet zoveel zin meer heeft.
Wat kunnen we doen?
Vanuit onze traditie met water denken we behoudend als het gaat om de anticipatie op de zeespiegelstijging, namelijk: proberen hogere dijken te bouwen. Er moeten toch ook andere oplossingen zijn! Bijvoorbeeld het verkleinen van het verschil tussen eb & vloed, zodat we nauwelijks last hebben van de zeespiegelstijging, omdat die immers het meest prangend is bij vloed. Dat zou kunnen met landtongen of schoorwallen, waardoor het water een bepaalde traagheid krijgt en zo de periodiciteit van eb en vloed niet of nauwelijks kan volgen (denk aan de Middellandse Zee). Er zijn vast meer, betere en reëlere creatieve oplossingen te bedenken. Ik ben benieuwd.
Alfred de Jager, geograaf bij Europees Droogte Observatorium, reageerde met de volgende tekst.
Als je het water van de rivier gaat spuien dan is de 'diepte' van het laaggetij van belang. Bij zeespiegelstijging is dat de cruciale factor voor de Nederlandse waterhuishouding. Je wilt dus een 'diepe' eb en de hoogte van de vloed doet er minder toe, die kan je met dijken en grote boezems waar je tijdens de 6 uur durende vloed je rivierwater opslaat, wel overleven. Op het moment dat je niet meer kunt spuien bij eb, en dus rivierwater moet pompen in zee, dan is het einde verhaal. Kort en goed gezegd, het huidige Nederland kan alleen bestaan dankzij het getijverschil en daarom vind je geen Nederland in de Po of Ebrovlakte.
Het gevaar voor overstromingen komt dus blijkbaar niet van zee, maar van de rivieren. De afvoer van het rivierwater is het grote probleem.