Zero Point Field

Over het punt waar fysica en bewustzijn elkaar ontmoeten

Steeds meer onderzoekers zoeken naar een brug tussen bewustzijn en fysica. In mijn denken bestaat die brug al. Ze ligt besloten in een veld dat beide domeinen doordringt, maar nog zelden als zodanig wordt herkend. Deze blog laat zien hoe mijn filosofie van het universele bewustzijn, het U-veld, steun vindt in inzichten uit de moderne kwantumveldentheorie.

Voor mij is het zogenoemde zero point field (ZPF), dat in de fysica bekend staat als de vacuümgrondtoestand van het kwantumveld, niet slechts een energetisch fenomeen. Het is de fysische manifestatie van een dragend veld van bewustzijn. Het ZPF vormt het raakvlak waarmee de fysica een diepere realiteit aanraakt. Een veld van pure mogelijkheid, dat niet alleen de basis vormt van materie, maar ook van gewaarzijn en ervaring.

In wat volgt bespreek ik drie beelden uit het werk van natuurkundige Joachim Keppler. Zijn veldtheorie van bewustzijn vormt een opmerkelijke brug tussen neurowetenschap, kwantumfysica en fenomenologie. De figuren tonen drie aspecten van dat veld: hoe ervaring ontstaat, hoe het veld zich toont in een dubbele gedaante en hoe herinnering optreedt als hernieuwde resonantie. Door deze beelden filosofisch te duiden, wil ik zichtbaar maken hoe bewustzijn zich niet uit het brein ontwikkelt, maar uit afstemming op een veld dat voorafgaat aan elke verschijning.

Ervaring als resonantie tussen brein en veld

Afstemming van brein op veldmodi. Bewustzijn als interferentie.

In Kepplers eerste model raakt een fysiek systeem zoals het brein afgestemd op specifieke trillingspatronen binnen het veld. Door deze resonantie ontstaat een tijdelijke stabiliteit, een attractor. Elke trilling draagt een ervaringskwaliteit. De specifieke combinatie bepaalt wat verschijnt in het bewustzijn. Bewustzijn ontstaat dus niet uit het brein zelf, maar uit de afstemming van het brein op het veld. Het brein fungeert als modulair diafragma, niet als lichtbron. Wat de fysica aanduidt als fasevergrendeling en attractordynamiek, herken ik als de interferentie tussen het universele veld en het persoonlijke bewustzijnsveld. De intensiteit van die interferentie bepaalt de inhoud en kracht van de ervaring.

Keppler doet concrete voorstellen om zijn model experimenteel te toetsen. Hij noemt onder meer het meten van coherentiepatronen in hersenactiviteit, het bestuderen van gedeelde ervaringen als mogelijke veldinterferentie en onderzoek naar de resonantie-eigenschappen van neurotransmitters zoals glutamaat. Zijn werk geeft natuurkundige onderbouwing aan mijn filosofie van het U-veld.

Eén veld, twee gedaanten: fysica en fenomenologie

Links energie en frequentie. Rechts gevoel en betekenis. Eén veld, twee gedaanten.

De tweede afbeelding toont de dubbele aard van het veld. Links verschijnt het als fysisch patroon van frequentie en energie. Rechts openbaart het zich als bron van fenomenale ervaring. Geen van beide vormt een aparte sfeer. Ze ontspringen aan dezelfde dragende orde.

Wanneer veldmodi in fase raken, ontstaat coherentie. Dan wordt potentie actuele verschijning. Materie, gevoel, betekenis en ervaring verschijnen als tijdelijke articulaties van het veld. In die visie is de fysieke wereld geen tegenhanger van bewustzijn, maar een resonantie ervan. Tijd, ruimte en zelf bestaan niet buiten het veld, maar als modulaties erin.

Het brein is ook hier geen oorsprong, maar een venster. Het ordent niet, het opent zich. Het produceert geen ervaring, maar laat het veld zichzelf articuleren. Bewustzijn is dan geen bijproduct van complexe hersenactiviteit, maar een ontvouwing van het veld via het brein. Wat verschijnt, verschijnt niet uit het brein, maar door het brein heen.

Herinnering als her-verschijnen binnen het veld

Herinnering als hernieuwde afstemming op een bestaand patroon in het veld.

De derde afbeelding laat zien hoe herinnering optreedt als afstemming op een bestaand patroon in het veld. Waar de klassieke neurowetenschap het geheugen opvat als interne opslag, laat Keppler zien dat eerdere ervaringsmodulaties als coherente veldstructuren blijven bestaan. Herinneren betekent dat het brein zich opnieuw opent voor diezelfde modulatie.

Boven in de afbeelding verschijnt het ophalen van een herinnering als een hernieuwde resonantie. Onderaan zien we hoe hippocampus en Default Mode Network synchroon actief worden, waardoor een attractor ontstaat. De ervaring wordt opnieuw werkelijk, niet omdat ze werd opgeslagen, maar omdat het bewustzijn zich opnieuw afstemt op wat blijft trillen in het veld.

In mijn filosofie vormt dit het transcendente kennisdomein. Geen aparte sfeer, maar een bereik binnen het veld zelf. Wat verdwijnt is niet vernietigd. Wat herinnerd wordt, is nooit echt weggeweest. Elke herinnering is een hernieuwde fasekoppeling met wat al eerder trilde. Geen kopie, maar een levende herhaling van een veldmodulatie die altijd aanwezig is gebleven.

Dit geldt niet alleen voor herinnering. Ook wat als nieuwe kennis verschijnt, berust op ontvankelijkheid voor bestaande patronen in het veld. Inzicht ontstaat niet uit productie, maar uit afstemming. Het verschil ligt niet in de bron, maar in het moment van opening.

Het veld dat alles draagt

De veldtheorie van Keppler maakt zichtbaar wat ik filosofisch vermoed. Door het veld niet alleen te beschrijven als basis van materie, maar ook van ervaring, verschuift het paradigma. Het bewustzijn dat wij ervaren, vormt geen toeval of bijproduct, maar is de klank van een veld dat zichzelf ontmoet in ons.

Wat lang als mystiek werd beschouwd, krijgt experimentele contouren. Zijn theorie opent mogelijkheden tot toetsing via coherentie-onderzoek, gedeelde waarneming en bewustzijnstoestanden onder invloed van psychedelica. Mijn concept van het U-veld als dragend bewustzijnsveld krijgt in dit licht een fysische plausibiliteit.

Wat verschijnt is niet nieuw. Wat herinnerd wordt is niet verloren. Alleen het venster moet zich opnieuw openen. Het veld zelf trilt altijd. Misschien vraagt dat niet om geloof, maar om ontvankelijkheid. Zelfs bij wie eerst nog twijfelde.

Bron: https://www.diwiss.de/