Op een mooie voorjaarsdag kunnen we - als we naar het oosten kijken - getuigen zijn van de opkomst van de zon. Ogenschijnlijk legt de zon vervolgens een kromme baan af naar het westen om daar aan het eind van de dag weer voor een aantal uur te verdwijnen. Dat is wat we waarnemen, maar inmiddels weten we natuurlijk dat deze schijnbare beweging wordt veroorzaakt doordat de aarde in 24 uur om haar eigen as draait. Dit kan inmiddels bewezen worden met de slinger van Foucault (zie het blog hierover).
Wanneer er een kogel vanuit Maastricht afgevuurd wordt op Leeuwarden, dan zal de baan van de kogel een afwijking naar het oosten gaan vertonen. Omdat Maastricht dichter bij de evenaar ligt, is de baansnelheid (omtrek / 24 uur) daar groter, dan in Leeuwarden. Bij het afschieten van de kogel heeft de kogel dus niet alleen een snelheid naar het noorden, maar ongemerkt ook een component naar het oosten (vanwege de baansnelheid van de aarde aldaar). Deze snelheidscomponent zorgt er dus voor dat de kogel zich ook in oostelijke richting gaat verplaatsen. Omdat je je niet bewust bent van die component (jij beweegt immers met dezelfde snelheid als de kogel in oostelijke richting), lijkt het of er in oostelijke richting één of andere kracht op de kogel werkt. Deze schijnbare kracht wordt corioliskracht genoemd. Omdat het geen echte kracht is, is het beter om te praten over corioliseffect.
Bij de eb en vloed beweging lijkt het alsof alleen het water beweegt. Maar door de aantrekkingskracht van de maan op het water, ontstaat er aan de kant van de maan een grote waterbult. En aan de tegenovergestelde kant van de draaiende aarde wordt het water als het ware weggeslingerd, omdat de aantrekkingskracht van de maan daar kleiner is. Er zijn dus twee waterbulten waar de aarde in 24 uur telkens doorheen draait. Om de 12 uur is het dus vloed op een bepaalde plaats op aarde en daartussen door is het steeds één keer eb.
'Het gras van de buren is altijd groener' kan in feite niet waar zijn, omdat voor de buren het gras bij jou altijd groener is. Deze uitdrukking hangt dus blijkbaar af van ons standpunt; de positie van waaruit we het gras bekijken. Als je er van bovenaf naar kijkt, dan zie je elke kale plek in je gazon, maar kijk je er schuin op (dus vanuit een positie die de buren hebben), dan ziet het er overal groen uit. De kale plekken worden dan als het ware gemaskeerd door de sprietjes aan de rand van die plekken. Maar enfin, dit wist je natuurlijk al.
Onder de titel 'Verkeerde been' valt ook het blog 'Onderwater'. Daarin wordt antwoord gegeven op de vraag 'Waarom zien we onderwater met een duikbril alles groter en dichterbij?
Dit blog wordt regelmatig uitgebreid.