Op 6 januari 2021 was de wereld te klein voor alle mensen aan de linkerkant van het politieke spectrum. Hoe haalde Donald Trump het in z’n hoofd om het volk op te ruien tegen de nieuw democratisch gekozen president? En zie nu wat er in Nederland gebeurt. Linkse groeperingen, zoals Antifa, Greenpeace, GroenLinks-PvdA, PvD en D66, houden protest demonstraties en theatrale toespraken om uitdrukking te geven aan hun ongenoegen over de uitslag van de verkiezingen. Dat is toch hypocriet?
Onder vorige kabinetten zijn er op basis van buitenlandse klinkende achternamen lijsten opgesteld met potentiële fraudeurs. Dit heeft uiteindelijk geleid tot de toeslagenaffaire. Er was overduidelijk sprake van verborgen institutioneel racisme. En diezelfde partijen die zich daar schuldig aan maakten, hebben nu de mond vol van een - door Wilders in de ijskast gestopte - uitsluitingsclausule bij de PVV ten aanzien van alles wat met de Islam te maken heeft. Dat is toch hypocriet?
Het idee dat Nederland - mondiaal gezien - voorop moet lopen met de energietransitie, is nogal megalomaan. Het heeft er alle schijn van dat deze drang louter economisch gedreven is. Om het kapitalisme als motor van de economie in stand te houden, moet men namelijk wel opzoek naar nieuwe groeipotenties. Maar misschien is het wel verstandiger om de uitgangspunten van onze economie eens ter discussie te stellen. Er zijn namelijk zeker alternatieven. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de ‘Donut Economy’ van Kate Raworth of aan de ‘Economy for the Common Good’ van Christian Felber. Verder is het nog maar de vraag of de mens überhaupt wel heer en meester kan zijn over één van de grootste complexe regelsystemen in de natuur, namelijk het broeikaseffect. Ik denk van niet en ik licht dat toe in mijn laatste blog ‘Interveniëren of niet’. Alleen het opwerpen van deze vraag, is voor veel linkse partijen en organisaties al bijna heiligschennis.
Sommige reacties op de winst van de PVV zeggen meer over de vertolkers ervan, dan over de PVV. Zo typeert Sigrid Kaag van D66 de winst van de PVV als ‘een klap in het gezicht van de democratie’. En mocht hij de nieuwe premier worden, ‘dan is hij niet haar premier’. Dit werkt toch tweespalt in de hand. Dilan Yesilgöz van de VVD heeft vóór de verkenningsfase nog maar begonnen is, al aangekondigd dat de VVD geen deel zal gaan uitmaken van een nieuw te vormen coalitie. Is dit nou de rancune van de mislukte gedoogconstructie door de PVV in kabinet Rutte-I? Het is in ieder geval niet wat de VVD-stemmers willen, want ruim 80% van het electoraat van de VVD wil wel in een coalitie met de PVV. Dit is toch allemaal bizar.
Om een misvatting te voorkomen, ik heb zelf niet op de PVV gestemd, maar ik vind wel dat de verkiezingsuitslag gerespecteerd moet worden. Verkiezingen zijn een belangrijke pijler van de democratie. Het gebrek aan een florissant toekomstbeeld is volgens Rob Wijnberg (oprichter en hoofdredacteur bij De Correspondent) de voedingsbodem voor het nostalgisch nationalisme. Of zoals de Pakistaanse schrijver Moshin Hamid het in 1971 verwoordde:
It's important to have a non-nostalgic view and say, let's look forward,
because if we don't, all we'll hear are voices telling us to go back.