Werkwijze bij GGZ

N.a.v. een artikel in de Correspondent

Het is begrijpelijk dat de politiek pas in actie komt als maatschappelijke problemen gepersonifieerd worden, immers het gelaat van de ander triggert ons empathisch vermogen. Ik heb veel respect en bewondering voor Charlotte en alle anderen die hun node kenbaar maken aan de wereld: de schaamte voorbij en niet bevreesd voor een stigma. De lijn tussen activisme en exhibitionisme is - inderdaad -extreem dun. Je kwetsbaarheid openbaar maken, vergt moed en maakt tegelijk duidelijk dat je niet je trauma bent, maar dat je er veel problemen door ondervindt. Complexe psychische trauma’s vragen om een holistische benadering, terwijl de insteek vanuit de zorginstellingen nog te veel gebaseerd is op een reductionistische benadering. Niet verwonderlijk, want de DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) is voortgekomen uit een analytische aanpak. Maar mijns inziens zijn psychische problemen per definitie complex en moeten we dus af van die hokjesgeest. Dit vraagt om een andere organisatievorm bij jeugdzorg en de GGZ. Derhalve pleit ik voor multidisciplinaire teams binnen deze organisaties, zodat de behandelingen adequater en effectiever worden. Goed dat jullie aandacht vragen voor de psychische zorg in Nederland.